Kom jij kind, kom jij spelen met mij?
Hoe zit het bij jou met spelen? Kan je dat nog? Heb je er nog goesting in? Dat mooie Vlaamse woord, goesting, is heel belangrijk bij spelen.
Spelen vertrekt nl. vanuit goesting. Niet vanuit nut, effect of opbrengst. Laat staan vanuit moeten. Spelen is allergisch aan moeten.
Laat dit nu net iets zijn dat in onze samenleving echt op de achtergrond zit bij volwassenen. Voor vele volwassenen is het al lang geleden dat ze nog gespeeld hebben. Ik bedoel dan, echt gespeeld.
Nu ik neem wel tijd voor mezelf, hoor ik je tegenwerpen. Liefst wel hoor. Alleen, dat betekent nog niet dat je aan het spelen bent. Wat doe je precies in die tijd alleen? En komt jouw innerlijk kind daar ook aan bod?
Want:
Spelen is: iets doen dat niet direct een nut heeft,
Spelen is 2 blokjes anders op mekaar zetten, zonder dat dit enige zin heeft,
Spelen is de structuur voelen van een groente, van een kussen, van de zetel. Hoe voelt dit in je handen? Je zintuigen laten ervaren.
Spelen is vanuit je innerlijk kind,
Spelen is een tekening maken in modder, in zand,
Spelen is altijd creatief,
Spelen is je innerlijke stroom volgen,
Spelen is je intuïtie volgen,
Spelen is plezant,
Spelen is genieten,
Spelen is tijd verdoen. Zonder winst, effect, opbrengst. En zonder schuldgevoel daarover.
Is dit wel heel lang geleden bij jou? Wel, dan is het stilaan tijd om spelen weer toe te laten in je leven.
Had je het altijd al een beetje moeilijk om echt te spelen ? Dan is het nu tijd om te gaan kijken naar mogelijke kwetsuren in jouw innerlijk kind.
Ons innerlijk kind is de bron van onze emoties, onze creativiteit en onze levensenergie. Vaak draagt ons innerlijk kind verwondingen en beperkende overtuigingen mee van vroeger, die ons beletten om ten volle te leven .
Soms hebben we geleerd om ons af te sluiten voor (een deel van) ons innerlijk kind, zodat we de confrontatie met deze verwondingen niet moeten aangaan. Als gevolg hiervan kan je ook andere aspecten van je kind niet leven, je verliest dus levensenergie, creativiteit, speelsheid, de capaciteit om te genieten.
In de workshop van 13 november maak je je innerlijk kind meer vrij, zodat je levensenergie meer stroomt en je creativiteit en speelsheid er meer kan zijn.
Kom jij kind, kom jij spelen met mij?
Door de ogen van een kind:
Mag ik kind zijn?
Ligt deze wens niet in de ogen van elk kind?
Laat me zijn wie ik ben.
Laat me klein zijn, maar ook niet te klein
zodat me niet ontnomen wordt wat ik reeds aankan.
Koester mij,
maar eis van mij geen antwoord op een genegenheid die ik niet verlang.
Geef mij veiligheid,
maar maak me niet onzeker door gebrek aan risico.
Geef mij ruimte,
maar dit niet enkel op kindermaat zodat elke ontdekking uitgesloten wordt.
Geef mij een school,
niet alleen om te leren, maar ook om te leven en te spelen.
Geef mij een toekomst,
anders en mooier misschien dan het verleden van volwassenen.
Geef mij mensen om van te houden en om te leren zelf mens te worden.
Geef mij kinderen om mee te spelen en om het leven aangenaam te vinden.
Geef mij een opvoeding om mezelf te mogen worden
met respect voor alles en iedereen.
Geef mij een wereld om te ontdekken en te voelen dat het goed is om te leven.
Laat mij nog kind zijn.
Is dit voor iedereen zo geweest?
Misschien is het toch eens nuttig om terug te blikken in de tijd …
Beste Cindy,
Hoe mooi verwoord is dat? !
Het raakt en gaat rechtstreeks naar de kern.
Je hebt een mooi talent.
Vriendelijke groeten,
Chantal
Prachtige tekst, om te koesteren!!! Lena.